ورجین

این منطقه کوهستانی با مساحت 26907 هکتار واقع در  دامنه های جنوبی البرزی در  جوار شهر تهران، از سال 1361 تحت حفاظت قرار گرفته است. دامنه ارتفاعی 1700 تا 3900 متر، متوسط دما و بارندگی سالیانه 5 درجه سانتیگراد و 700 میلیمتر، منطقه را دارای اقلیم های مدیترانه ای گرم و نیمه مرطوب معتدل نموده اند. تنوع زیستی جانوری و گیاهی بسیار زیاد از ویژگی های منطقه محسوب میشود. 577 گونه گیاهی و 162 گونه جانوری در ورجین شناسایی شده اند. از جمله گونه های مهم گیاهی منطقه می توان به ارس، بید، زبان گنجشک، نتگرس، گون آسای دماوندی، آویشن، ریواس، گل ماهور، گاو زبان، کلاه میر حسن دماوندی و انواع گندمیان اشاره نمود. گونه های مهم جانوری منطقه عبارتند از قوچ و میش البرز، بز و چازن، پلنگ، گراز، کفتار، کبک، کبک دری، عقاب دشتی، افعی البرزی، افعی دماوندی، ماهی قزل آلای خال قرمز و سیاه ماهی این منطقه نقش گذرگاه ارتباطی  جانوران به ویژه قوچ و میش را بین البرز مرکزی و پارک ملی لار ایفا میکند. ویژگی های زیستگاهی و تنوع زیستی زیاد منطقه، آن را به یک آزمایشگاه  طبیعی برای پژوهشگران مبدل ساخته اند. چشمه های فراوان، رودهای پرآب، هوای ییلاقی، پوشش گیاهی متنوع، چشمه های فراوان، رودهای پرآب، هوای ییلاقی، پوشش گیاهی متنوع، چشم اندازهای  بدیع و همجواری با شهر تهران، زمینه های جلب بیش از ظرفیت گردشگران را به منطقه فراهم نموده اند. این نکته موجب آلودگی شدید رودخانه جاجرود، تغییر شدید کاربری اراضی، ساخت و ساز و رشد بی رویه جمعیت در منطقه شده است.