البرز مرکزی

البرز مرکزی با وسعت 398853 هکتار واقع در استان های مازندران و تهران، به دلیل تنوع زیستی زیاد، داشتن زیست بوم های گوناگون و چشم اندازهای بسیار زیبا سال 1346 حفاظت شد. این منطقه به و دامنه متمایز شمالی و جنوبی تقسیم میشود. دامنه ارتفاعی 10- تا 4300 متر، متوسط دمای سالیانه 8 تا 17 درجه سانتیگراد و بارندگی سالیانه 350 تا 1100 میلیمتر، منطقه را دارای اقلیم های خیلی مرطوب معتدل، مرطوب سرد، نیمه خشک معتدل و مدیترانه ای گرم نموده اند. دامنه شمالی با رطوبت فراوان به طور عمده از جنگل های انبوه هیرکانی پوشیده شده است. 1100 گونه و 264 گونه جانوری در منطقه شناسایی شده اند. گونه های مهم گیاهی منطقه عبارتند از: راش، ممرز، بلندمازو، ملج، توسکا، نمدار، پلت، شیردار، انجیلی، زبان گنجشک، شمشاد، ارس، توس، گردو، بید، سرخدار، گون، درمنه، رازیانه کوهی البرزی، گل گندم البرزی، مریم گلی البرزی، مینای البرزی، کاسنی، کلاه میر حسن، گاوزبان و انواع گندمیان. جنگل های زربین به وسعت1592 هکتار در نزدیکی چالوس تنها باقیمانده قابل ذکر و ذخیرهگاه این گونه سوزنی برگ به شمار میروند. از جمله گونه های مهم جانوری منطقه میتوان به مرال، شوکا، خرس قهوه ای، بز و پازن، قوچ و میش البرز، پلنگ، گربه جنگلی، سیاه گوش، روباه معمولی، گرگ، گراز،، شغال، قرقاول، کبک دری، کبک، انواع گنجشک سانان، سسک ها، پرندگان شکاری، افعی البرزی، افعی قفقازی، تیر مار خراسانی، لوس مار، ماهی سفید، ماهی کپور، قزل آلا، سیاه ماهی و مار ماهی اشاره نمود. وجود جنگل های باارزش هیرکانی، رودهای پرآب، دریاچه سد امیر کبیر، کوهستان های پر برف، راه های دسترسی مناسب، آثار تاریخی و مناظر طبیعی پر شکوه زمینه فعالیت های علمی، پژوهشی و گردشگری را در منطقه فراهم نموده اند.