میانکاله

این منطقه که با مساحتی برابر با 66933 هکتار در استان مازندران قرار دارد، در سال های 1348 و 1354 به ترتیب به عنوان منطقه حفاظت شده و تالاب بین المللی اعلام شد. ویژگی های خاص منطقه موجب شد تا در سال 1354 به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافته و در سال 1355 نیز به عنوان ذخیره گاه زیستکره انتخاب شود. این منطقه جلگه ای با ارتفاع 27- متر از سطح دریاهای آزاد، بارندگی و دمای متوسط سالیانه 700 میلیتر و 17 درجه سانتیگراد، دارای اقلیم های مدیترانه ای تا نیمه مرطوب معتدل است، میانکاله از دو بوم نظام منحصر به فرد تالاب میانکاله-خلیج گرگان و شبه جزیره میانکاله تشکیل شده است. آب تالاب لب شور بوده و از دریای خزر، رودخانه دایمی قره سو و چند رودخانه فصلی تامین میشود. وجود مجموعه ای از نزارهای ساحلی ، اراضی باتلاقی، آبگیرها، مرداب جنگلی وتپه های شنی در کنار هم، از شنزارهای ساحلی، اراضی باتلاقی، آبگیرها، مرداب جنگلی و تپه های شنی در کنار هم، از دیگر ویژگی های این پناهگاه به شمار می آید. 179 گونه گیاهی و204 گونه پرنده مهاجر و بومی در منطقه شناسایی شده اند. گونه های گیاهی مهم منطقه عبارتند از: وحشی، ازگیل، ولیک، سیاه تلو، سپیدار، گز، داغداغان، اوجا، دم اسب، تمشک، علف هفت بند، علف شور،جگن و نی. از جمله گونه های جانوری منطقه می توان به گرگ، شغال، گراز، گربه وحشی، خرگوش، فک، خوتکای سفید، فلامینگو، گیلانشاه، غقاب ماهی گیر، غواص گلو سفید، اردک تاجدار، باکلان کوچک، کشیم درازگوش،غاز پا زرد، غاز پیشانی سفید، آبچیلک، حواصیل زرد، قرقاول، چاخ لق، دراج و ماهیانی همانند کپور، کلمه، سفید، کفال، سوف، گاو ماهی، ماش ماهی و سیاه کولی اشاره نمود. شرایط منحصر به فرد اکولوژی، تنوع زیستی بالا، آشیان سازی پرندگان با ارزش بومی و مهاجر، چشم اندازهای بدیع، نزدیکی به مراکز جمعیتی و راه ها ی دسترسی مناسب، زمینه فعالیت های پژوهشی، آموزشی و گردشگردی را در منطقه فراهم آورده است.