خوش ییلاق

این منطقه زیبا با مساحت 150057 هکتار که در استان های سمنان و گلستان قرار دارد، در سال 1346 حفاظت شده اعلام و در سال 1354 به پناهگاه حیات وحش تبدیل شد. دامنه ارتفاعی 1097 تا 2882 متر، دمای متوسط 8 تا 12 درجه سانتیگراد و بارندگی متوسط 200 تا 600 میلیمتر، منطقه را دارای اقلیم های خشک بیابانی گرم تا نیمه مرطوب معتدل کرده است. تنوع زیاد بوم سازگانی منطقه که شامل جنگل های کوهستانی خزری و همچنین اراضی دشتی خشک و بیابانی است، تنوع زیاد و ارزشمندی به آن بخشیده است. 160 گونه جانوری  و 251 گونه گیاهی با 58 گونه اندیمک و کمیاب در منطقه میرویند. گونه غالب رویشگاه خای جنگلی منطقه بلند مازو است. دیگر گونه های درختی و درخچه ای مهم آن عبارتند از: ممرز، راش، زبان گنجشک، نمدار، ارغوان ، سیاه ال، والیک و ارس، پوشش های استپی منطقه به طور کلی از گونه های تاغ، گز، کلاه میر حسن خوش ییلاقی، درمنه، گون، علف شور، چوبک، جارو علفی، هزار خار خوش ییلاقی، ریش بز و باریجه تشکیل شده اند. گونه های مهم جانوری منطقه عبارتند از: مرال شوکا، سیاه گوش، قوچ و میش، بز و پازن، پلنگ، خرس قهوه ای، گرگ، گراز، گربه پالاس و روباه معلولی، در قسمت های دشتی آهو، هوبره و دیگر حیوانات مناطق کویری زیست میکنند. گورخر و یوزپلنگ از گونه های منقرض شده منطقه به شمار می آیند. علاوه بر چشم انداز های زیبا در دره گل سرخ، دشت زردابه و جنگل های اولنگ، مشاهده مرال و شوکا در جنگل های انبوه شمالی و با مسافتی اندک از آن، بازدید از زیستگاه آهو و هوبره در مناطق بیابانی جنوب و همچنین تنوع زیستس زیاد زمینه فعالیت های گردشگری و پژوهشی را در منطقه فراهم کرده است.